E-Księgarnia-
Barbara Wyrzykowska
Z głębokim żalem przyjęliśmy wiadomość o śmierci pani BARBARY WYRZYKOWSKIEJ łączniczki Powstania Warszawskiego, działaczki „Solidarności” i oddanego pracownika naukowego.
Zmarła 29 września 2020 r. Pogrzeb odbył się 3 października o godz. 10.30 na cmentarzu komunalnym Pobitno w Rzeszowie.
Barbara Wyrzykowska, ur. 1 X 1925 w Warszawie. Absolwentka Uniwersytetu Warszawskiego, Wydz. Fizyki (1952); w 1967 doktorat z nauk technicznych na Politechnice Wrocławskiej. 1942-1944 członek Szarych Szeregów, do 1949 ZHP. 1943-1944 w służbie łączności AK – podczas Powstania Warszawskiego łączniczka w składnicy meldunkowej K1 oraz ochotniczej służbie specjalnej (łączność kanałami). 6 X 1944 wyszła z Warszawy wraz z ludnością cywilną; do końca 1944 działaczka w Radzie Głównej Opiekuńczej w Pruszkowie na rzecz jeńców AK (korespondencja, poszukiwanie rodzin); w 1945 po powrocie do Warszawy prowadziła działalność konspiracyjną (mały sabotaż, kolportaż prasy). 1945-1946 zatrudniona w SPB w Warszawie (budowa elektrowni), 1950-1951 w Instytucie Chemii Przemysłowej w Warszawie, 1951-1952 w Centralnym Instytucie Ochrony Pracy. 1952-1956 pracownik naukowy Uniwersytetu Poznańskiego (od 1955 Uniwersytet im. Adama Mickiewicza), 1956-1961 Politechniki Łódzkiej, 1963-1966 Politechniki Wrocławskiej, 1966-1981 Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Rzeszowie. Od IX 1980 w „S”, współorganizatorka Komitetu Założycielskiego, następnie członek KZ w WSP w Rzeszowie. I-II 1981 wspierała strajk chłopski w siedzibie b. WRZZ w Rzeszowie. W 1981 delegat na I WZD Regionu Rzeszów, członek ZR. Organizatorka Regionalnego KOWzP w Rzeszowie. Wspierała strajkujących studentów WSP w Rzeszowie i wraz z nimi opuściła budynki uczelni rano 13 XII 1981; odsunięta od pracy dydaktycznej, od X 1982 na wcześniejszej emeryturze. Wiosną 1982 współorganizatorka i społeczny pracownik Komitetu Pomocy Internowanym, Aresztowanym, Skazanym, Pozbawionym Pracy oraz Ich Rodzinom przy klasztorze oo. bernardynów w Rzeszowie (później Diecezjalny Zespół Charytatywno-Społeczny). Współtwórca siatki kolportażowej RKW (obsługującej m.in. uczelnie rzeszowskie); represjonowana (zatrzymania, przesłuchania, rewizje). 1987-2000 sekretarz Okręgu Południowo-Wschodniego Polskiego Klubu Ekologicznego w Rzeszowie. 7 II 1989 sygnatariuszka Deklaracji Komitetu Obywatelskiego przy RKW w Rzeszowie, 1989-1991 członek KO tamże, wiceprzewodnicząca Wojewódzkiej Komisji Wyborczej w wyborach parlamentarnych 4 VI 1989. 1989-2001 członek Towarzystwa Pomocy im. św. Brata Alberta w Rzeszowie (działalność na rzecz więźniów bez rodzin). W wyborach samorządowych 1990 i 1994 przewodnicząca Miejskiego Komitetu Wyborczego w Rzeszowie (wybory do Rady Miasta). 1990-1997 ponownie pracownik naukowy w WSP w Rzeszowie. 1993-1997 członek Rady Nadzorczej Wojewódzkiego Funduszu Ochrony Środowiska tamże. Odznaczona m.in. Medalem Wojska i Krzyżem Armii Krajowej (Londyn 1979), Warszawskim Krzyżem Powstańczym (1995), Odznaką Weterana Walk o Niepodległość (1995), odznaką Zasłużony dla Warszawy (2005), statuetką Pomnika Poległych Stoczniowców (Krzyży Gdańskich) (2005). 1983 - 28 II 1985 rozpracowywana przez Wydz. V WUSW w Rzeszowie w ramach KE krypt. Klara.
Biogram za: Encyklopedia Solidarności
Fot. Archiwum IPN Rzeszów