E-Księgarnia
21 czerwca 2021 r. na budynku Szkoły Podstawowej w Weryni odsłonięto mural poświęcony mjr. Józefowi Batoremu - Żołnierzowi Niezłomnemu, zamordowanemu 1 marca 1951 r. w więzieniu mokotowskim wraz z innymi członkami IV Zarządu Zrzeszenia „Wolność i Niezawisłość”.
Józef Batory ps. „Argus”,„ Wojtek”, „Orkan”, „August” ur. 20 lutego 1914 r. w Weryni, zm. 1 marca 1951 w Warszawie – kapitan Wojska Polskiego (w 2013 r. awansowany pośmiertnie do stopnia majora), żołnierz ZWZ-AK, szef łączności zewnętrznej IV Zarządu Głównego Zrzeszenia Wolność i Niezawisłość. Aresztowany przez funkcjonariuszy MBP, ofiara zbrodni komunistycznej. Pochodził z rodziny rolniczej, był synem Jana, aktywnego w Stronnictwie Ludowym, oraz Petroneli z Wilków. Maturę zdał w Prywatnym Koedukacyjnym Gimnazjum w Kolbuszowej, w 1937 r. rozpoczął studia na Wydziale Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego. W stopniu podporucznika ukończył Kurs Podchorążych Rezerwy Piechoty w 22 Dywizji Piechoty Górskiej. W kampanii wrześniowej 1939 r. walczył w szeregach 2 psp. W czasie okupacji niemieckiej w konspiracji ZWZ - AK. Oficer łączności, a w latach 1942 - 1944 adiutant Komendy Obwodu AK Kolbuszowa. Jesienią 1944 r. przeniesiony do Obwodu AK Rzeszów, gdzie był adiutantem komendanta Obwodu, płk. Mieczysława Kawalca (ps. „Żbik” ). Awansowany został do stopnia kapitana. W 1945 r. działał w organizacji „NIE” a następnie w Delegaturze Sił Zbrojnych na Kraj. Nie ujawnił się. Jesienią 1945 r. podjął dalszą działalność konspiracyjną w WiN jako szef łączności Krakowskiego Okręgu WiN, a następnie od października 1945 r. do sierpnia 1946 r. szef łączności zewnętrznej Obszaru Południowego WiN, szef kancelarii i archiwum tego Obszaru. Od sierpnia 1946 r. do grudnia 1947 r. kierował łącznością zewnętrzną IV Zarządu Głównego WiN. Posługiwał się dowodem tożsamości i legitymacją członkowską PPS na nazwisko „Józef Borzęcki” i „Jan Dul”. Od jesieni 1945 r. do końca 1947 r. był stałym łącznikiem WiN-u z prymasem Hlondem. Aresztowany przez funkcjonariuszy MBP 2 grudnia 1947 r. w Warszawie na ul. Książęcej. Po trzyletnim brutalnym śledztwie prowadzonym pod bezpośrednim nadzorem NKWD, wyrokiem Wojskowego Sądu Rejonowego w Warszawie z 14 października 1950 r. skazany na dwukrotną karę śmierci. 17 września 1994 r. w 55. rocznicę agresji ZSRR na Polskę odbył się jego symboliczny pogrzeb na cmentarzu w Kolbuszowej. 1 marca 2021 r. awansował pośmiertnie do stopnia majora. Mjr. Józef Batory jest upamiętniony w Rzeszowie, jego popiersie znajduje się na Pomniku Żołnierzy Wyklętych, który został odsłonięty 17 listopada 2013 r.
Dr Dariusz Iwaneczko w skierowanych do uczestników słowach powiedział: Osobowość Józefa Batorego w pewnej mierze kształtowała ta szkoła, spowodowała, że w pewnym momencie życia powiedział te słowa, które widnieją pod jego portretem „Wolnej Polski pragnę całą duszą”. Ale osobowość też ukształtowała jego rodzina, tak że August, Stefan, Józef i obecny tu Franciszek tak przejęli się Polską, że wszyscy zginęli za Polskę, a brat Franciszek kroczy przez życie i głosi prawdę o swoich braciach. IPN wypełnia misję m.in. przypominanie historii w takiej formie jak obecny tu mural. Naszej misji przyświeca hasło: Idziemy po swoich, ci nasi leżą jeszcze gdzieś w ziemi...Mam tak nadzieją, że Franciszek Batory i jego rodzina stanie nad grobem mjr. Józefa Batorego, bohatera Weryni, ziemi kolbuszowskiej, ziemi podkarpackiej i bohatera Polski.