E-KsięgarniaWraz z powołaniem do życia IPN - u ogromne zainteresowanie wzbudzają przejęte przez Instytut archiwalia. W świadomości społeczeństwa postrzegane są one przede wszystkim przez pryzmat tzw. teczek, ale rzeczywisty zasób archiwalny to nie tylko teczki, ale szereg materiałów, filmów, fotografii pozostawionych przez organy bezpieczeństwa państwa, byłe służby specjalne Polski Ludowej oraz instytucje ściśle z nimi współpracujące w latach 1944–1990, a także darczyńców.
Rzeszowskie Archiwum IPN, gdzie przechowywane są różnorodne materiały, stanowi niewątpliwie ogromną kopalnię wiedzy. Każdego dnia będziemy udostępniać Państwu ciekawe zdjęcia osób i wydarzeń, mówiące o historii naszej małej Ojczyzny.
Dzisiaj niezwykła postać:
Kapitan Władysław Kruczyński, syn Karola i Teresy z d. Palka, ur. 1 VI 1906 r. w Żywcu. 15 VIII 1927 r. ukończył Oficerską Szkołę Piechoty w Ostrowi Mazowieckiej-Komorowie ze stopniem podporucznika piechoty. W latach 1928–1932 studiował w Szkole Nauk Politycznych w Warszawie, 1 I 1936 r. awansował do stopnia kapitana w korpusie oficerów piechoty. W latach 1927–1934 odbywał służbę w 21 Warszawskim Pułku Piechoty, w 1931 r. ukończył kurs dowódców plutonów szturmowych przy 1 Dywizjonie Pociągów Pancernych, a w latach 1934–1939 służył w 17 Pułku Piechoty w Rzeszowie. W kampanii wrześniowej 1939 r. dostał się do niewoli sowieckiej i do kwietnia 1940 r. był jeńcem obozu dla oficerów w Starobielsku. W kwietniu lub na początku maja 1940 r. wraz z ponad 3800 oficerami Wojska Polskiego został zamordowany strzałem w tył głowy w więzieniu wewnętrznym NKWD w Charkowie. Ciała ofiar zakopywano w pobliskim lesie koło wsi Piatichatki. Szczątki kpt. W. Kruczyńskiego zostały zidentyfikowane w 1996 r. podczas prac archeologiczno-ekshumacyjnych w Charkowie. Żona W. Kruczyńskiego, Irena z d. Kaczyńska (1911– 1981) ostatnią informację o losach męża otrzymała 1 IV 1940 r. od Biura Informacyjnego PCK w Warszawie, dowiadując się, że jej mąż w marcu 1940 znajdował się w obozie jenieckim w Starobielsku. 11 lutego 1940 r. urodził się syn Władysława i Ireny – Witold. Kolekcja Władysława Kruczyńskiego zawiera cyfrowe kopie fotografii i dokumentów należących do kpt. Władysława Kruczyńskiego. Materiały archiwalne zostały udostępnione OA IPN w Rzeszowie przez pana Adriana Augustyna.
Zdjęcie 001.
Por. Władysław Kruczyński podczas służby w 21 Warszawskim Pułku Piechoty
Zdjęcie 002.
Świadectwo ukończenia przez Władysława Kruczyńskiego Oficerskiej Szkoły Piechoty
Zdjęcie 003.
Ppor. W. Kruczyński z żołnierzami 21 Warszawskiego Pułku Piechoty podczas ćwiczeń wojskowych we wsi Cybulice Duże na północnym krańcu Puszczy Kampinoskiej, 25 VII 1929 r.
Zdjęcie 004.
Dyplom za siedmioletnią służbę por. W. Kruczyńskiego w 21 Pułku Piechoty
Zdjęcie 005.
Por. W. Kruczyński z oficerami i żołnierzami 1 Dywizjonu Pociągów Pancernych przy lokomotywie pociągu pancernego „Gen. Sosnkowski” ok. 1931 r.
Zdjęcie 006.
Dyplom awansu por. Władysława Kruczyńskiego na stopień kapitana WP z 1936 r., podpisany przez Prezydenta RP Ignacego Mościckiego i Ministra Spraw Wojskowych gen. bryg. Tadeusza Kasprzyckiego
Zdjęcie 007.
Mapnik używany przez kpt. W. Kruczyńskiego
Zdjęcie 008.
Legitymacja upoważniająca kpt. W. Kruczyńskiego do noszenia odznaki 17 Pułku Piechoty
Zdjęcie 009.
Kartka pocztowa wysłana 20 XII 1939 r. przez kpt. W. Kruczyńskiego z obozu jenieckiego NKWD w Starobielsku do Adama Augustynowicza mieszkającego w Warszawie
Zdjęcie 010
Druga strona kartki pocztowej wysłanej 20 XII 1939 r. przez kpt. W. Kruczyńskiego z obozu jenieckiego NKWD w Starobielsku do Adama Augustynowicza mieszkającego w Warszawie
Zdjęcie 011.
Kartka pocztowa wysłana 1 IV 1940 r. przez Biuro Informacyjne PCK w Warszawie do Ireny Kruczyńskiej, z informacją o przebywaniu jej męża w obozie w Starobielsku
Fot. Ze zbiorów IPN Rzeszów
-
Kartka pocztowa wysłana 1 IV 1940 r. przez Biuro Informacyjne PCK w Warszawie do Ireny Kruczyńskiej, z informacją o przebywaniu jej męża w obozie w Starobielsku
