Instytut Pamięci Narodowej Obchody 30. rocznicy śmierci śp. mjr. Wacława Kopisto, Kawalera Orderu Virtuti Militari, Polonia Restituta, dwukrotnie odznaczonego Krzyżem Walecznych oraz odznaczeniami brytyjskimi – Rzeszów, 26, 28 lutego 2023 - Aktualności -

przesuń wstecz zdjęcia

przesuń dalej zdjecia

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

Uroczystości z okazji 30. rocznicy śmierci śp. mjr. Wacława Kopisto odbywały się w Rzeszowie 26 i 28 lutego 2023 r. Ich organizatorami byli: dr hab. Dariusz Iwaneczko, dyrektor Instytutu Pamięci Narodowej Oddział w Rzeszowie, Józef Matusz, dyrektor TVP3 Rzeszów, ks. prałat Władysław Jagustyn, kapelan Okręgu Podkarpackiego Światowego Związku Żołnierzy Armii Krajowej, dr Mieczysław Janowski prezydent Rzeszowa w l. 1991-1999, Anna Pasierb, siostrzenica mjr. Wacława Kopisto

             26 lutego 2023 r. (niedziela)

Złożono kwiaty przy obelisku poświęconym mjr. Wacławowi Kopisto ps. „Kra” obok budynku TVP3 Rzeszów, ul. mjr. W. Kopisto 6. Odprawiona została Msza świeta w intencji śp. mjr. Wacława Kopisto w kościele pw. Świętego Krzyża przy ul. 3 Maja 20 w Rzeszowie.

        28 lutego 2023 r. (wtorek)

Kontynuacja obchodów 30. rocznicy śmierci śp. mjr. Wacława Kopisto miała miejsce w Instytucie Pamięci Narodowej Oddział w Rzeszowie, gdzie odbyła się sesja naukowa poświęcona cichociemnemu z Rzeszowa. Zaproszonych gości powitał dr hab. Dariusz Iwaneczko, dyrektor Instytut Pamięci Narodowej Oddział w Rzeszowie, a dr Marcin Bukała, naczelnik OBEN zaprosił na projekcję filmu Mirosławy Filipczyk pt. »Rzeszowski Cichociemny ps. „Kra”« przygotowanego przez TVP3 Rzeszów we współpracy z IPN Rzeszów. Następnie odbył się wykład dr. Krzysztofa Tochmana „Major Wacław Kopisto – życie i działalność” oraz wspomnienie dr. Mieczysława Janowskiego o majorze Wacławie Kopisto. Sesję zakończyła dyskusja. W spotkaniu uczestniczyła młodzież z I Liceum Ogólnokształcącego im. Stanisława Konarskiego w Rzeszowie, kombatanci oraz członkowie Klubu im. płk. Łukasza Cieplińskiego w Rzeszowie.

Mjr WACŁAW KOPISTO urodził się 8 lutego 1911 r. na Wołyniu. Był absolwentem Gimnazjum im. H. Sienkiewicza w Łańcucie. Studiował w Akademii Handlu Zagranicznego we Lwowie, którą ukończył w 1937 r. Zmobilizowany, uczestniczył we wrześniu 1939 r. w obronie Rzeczypospolitej. Internowany przez Węgrów, przedostał się do Francji i brał udział w kampanii 1940 r. Następnie, w Wielkiej Brytanii przeszedł gruntowne przeszkolenie, by we wrześniu 1942 r. – jako skoczek „cichociemny” – podjąć walkę w okupowanym kraju. Czynił to w szeregach Armii Krajowej, uczestnicząc w działaniach „Wachlarza”. W styczniu 1943 r. brał udział w słynnym odbiciu kilkudziesięciu uwięzionych w niemieckim więzieniu w Pińsku. Od lutego 1943 r. był szefem „Kedywu” w Łucku. Po wkroczeniu Armii Czerwonej w kwietniu 1944 r. został aresztowany i po sześciu miesiącach skazany przez trybunał wojenny w Kijowie na karę śmierci. Wyrok ten został zamieniony w styczniu 1945 r. na 10 lat więzienia w najcięższych łagrach Kołymy i Komi. Do Polski wrócił w roku 1955. Członek Światowego Związku Żołnierzy Armii Krajowej, Związku Sybiraków oraz Towarzystwa Miłośników Lwowa i Kresów Południowo-Wschodnich. Kawaler Orderu Virtuti Militari, Polonia Restituta i dwukrotnie Krzyża Walecznych oraz odznaczeń brytyjskich. Swoje przeżycia opisał w książce: „Droga cichociemnego do łagrów Kołymy”. Jego imię nosi jedna z ulic Rzeszowa, przy której 14 sierpnia 2019 r. odsłonięto obelisk z pamiątkową tablicą obok budynku Oddziału Rzeszowskiego Telewizji Polskiej. Tablicę ufundował Instytut Pamięci Narodowej Oddział w Rzeszowie. 

W tym roku mija 82 lat od pierwszego zrzutu polskich spadochroniarzy, wyszkolonych w Wielkiej Brytanii do okupowanego Kraju (operacja „Adolphus” – 15/16 lutego 1941 r.). Wspierali oni podziemne Państwo Polskie w walce z Niemcami, podejmując zadania wywiadowcze, dywersyjno-sabotażowe, łącznościowe. Nazwano ich „cichociemnymi”, gdyż swoje obowiązki realizowali w największej tajemnicy, często pod osłoną nocy. Wyróżniali się nie tylko głębokim patriotyzmem, ale i znakomitym, profesjonalnym wyszkoleniem oraz postawą bojową. Spośród 316 żołnierzy przerzuconych do Polski, 112 padło w walce lub poniosło śmierć z rąk niemieckich i sowieckich. Po wojnie, w okresie komunizmu, na dziewięciu „cichociemnych” dokonano egzekucji na podstawie wyroków wydanych przez sądy reżimu komunistycznego.  Sama nazwa „cichociemni” była wówczas zakazana.